مطالب

دايتوريو را به عنوان يکي از بهترين راههاي دفاع شخصي و براي دفع حملات ناگهاني مي شناسند نه براي زدن ضربه و يا به عبارتي آغاز تهاجم در دايتوريو هيچ گونه مسابقه مبارزه اي ديده نمي شود.

صنعت مشخصه اين رشته به ترکيب کامل فنون اين سبک از هنرهاي رزمي ديگري همچون Budo و به خصوص Ono-haitto-ryu برمي گردد. اين هنر رزمي تنها يک راه مناسب براي دفاع شخصي محسوب نمي شود بلکه ذهن و بدن را در حالتي متعادل و متوازن نگاه داشته به فرد انضباط شخصي مي آموزد و روح او را پرورش مي دهد به طوريکه فرد مي تواند در تقابل با دنيا موفقتر عمل نمايد.

احتمال مي رود که دايتوريو در قرن دوازدهم ميلادي توسط فردي به نام ميناموتو يوشيتيسو که يکي از نوادگان امپراطوري سيوا (Seiwa) بود، پايه ريزي شده باشد. اين سبک رزمي تا مدتها توسط خاندان سيوا پنهان نگاه داشته مي شد و تنها افراد گارد خصوصي و ارتش امپراطوري با اين رشته آشنا بودند. بعدها و در حدود سال 1600 ميلادي و به واسطه تلاش هاي فردي به نام Hoshina Masayuki تکنيک هاي دايتو به مرور آشکار گرديد و از نسلي به نسل ديگر منتقل شد.

در طول قرون متمادي، استادان اين رشته رزمي توانستند شهرت بسياري را در فرهنگ جنگاوري کشور ژاپن کسب نمايند که از مشهورترين آنها مي توان به شينگن تاکدا (Shingen Takeda) اشاره کرد. از مهمترين اساتيد اين رشته در طول سالهاي مختلف مي توان از ميناموتو، تاکدا (1853-1758) و تانومو (1943-1860) نام برد. اين رشته رزمي به واسطه انضباط و تلاش خانواده هاي ايچيکاوا و هانمودا زنده نگاه داشته شد و به نسل هاي بعدي نيز انتقال پيدا کرد.